සරසවි ෆැන්ටසිය

දහසක් පැතුම් සිත දල්වා ගෙන පැමිණී

එම පැතුම් දියවී යන අයුරු පෙණී
බෝඞිම තුලට වී දෙලොවක් අතර වැණී
සිටිනා විටදී මට මාගැන දුක සිතුණී

දැන් නම් ළඟයි ගතවී සය මසකට වඞා
ඉන්නට නම් නොහැක මට මෙහි මීට වඞා
සත්තයි එනවා මම අම්මාගේ සිහින කඞා
අම්මේ සැපයි දඟගෙයි මට මීට වඞා

පිපිලා ඇතැයි සිතුනත් මෙහි මල් නිබඳ
ගුණයෙන් රුවෙන් යුත් මහනෙල් මෙන් සුවඳ
එවන් එකඳු කුසුමක් වත් දුටුවාද
ගිරිහෙල් මුදුන් වල හොඳ මහනෙල් කොහෙඳ

තවමත් මාතර මුහුදේ රළ වෙරළේ වදිනවාද
හවසට ගිහින් මළ හිරු එහි ගිලෙනවාද
මා නැති වුණත් විහඟුන් එහි ගී ගයනවාද
මා නැති තනිය අම්මටවත් දැනෙනවාද

අම්මාගේ මියුරු කටහඩ කන වැකෙන්නෙපා
අම්මාගේ බත්පතේ රස සිහිවෙන්නෙපා
අම්මාගේ පිරුණු සෙනෙහස මට දැනෙන්නෙපා
අම්මා ළඟ නැති මට බඩගිනි වෙන්නෙපා

භවනේ තේක මී පැණි මෙන් රස වේවා
මැරයාගේ කඩේ බත් දිව බොජුනක් වේවා
මෙතුවක් කලට මට නොම තේරෙන ඒවා
"Repeat" ලියනවිටදී වත් මට වැටහේවා